ရွင္မားရု

ဗုဒၶႏွင့္ တစ္ျမိဳ႕ထဲသား ဥဴးဇင္းမဲသည္ပင္ ဗုဒၶအေပၚ ပန္းအလကၤာတုိ႕ျဖင့္ ကဗ်ာဆန္ခဲ့ဖူးသည္။ ကပိလဝတ္ျမိဳ႕သား ရွင္ကာဠဳ အသားမဲ၊ မမဲ မေသခ်ာေသာ္လည္း နာမည္ကေတာ့ မဲပါသည္။ ထုိ႔ထက္ ေသခ်ာသည္မွာ ရွင္ကာဠဳ ကဗ်ာ ဆန္ခဲ့ေၾကာင္း မွတ္တမ္းျဖစ္သည္။ဘုရားျဖစ္ျပီးေနာက္ ေမြးရပ္ေျမသုိ႔ ျပန္လည္ၾကြခ်ီဖုိ႕ အင္တင္တင္ျဖစ္ေနေသာ ဗုဒၶႏွင့္ ဖူးခ်င္ခ်င္ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္တုိ႕အၾကား အားျပိဳင္ပြဲကား ၾကီးမားလွသည္။ ေနာက္ဆုံး ရွင္ကာဠဳ၏ အႏုပညာ ကဗ်ာစြမ္းရည္ ေၾကာင့္သာ ဗုဒၶအရွင္ ပန္းေပးခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။

ေန႔ခင္းဘက္တြင္ ပန္းၾကည့္ပြဲေတာ္သုိ႕ လာေရာက္အပန္းေျဖသူတုိ႕မွာ မနည္းလွ။ အခ်ိဳ႕ကား ဆာကူးရာပင္ေအာက္ မိသားစုလိုက္ လာရင္း ပါလာသမွ် စားေသာက္စရာတုိ႕ျဖင့္ ဝုိင္းဖြဲ႕စားေသာက္ၾက၊ လူငယ္မ်ားက ဂီတာကုိယ္စီျဖင့္ ဆာေကးၾက၏။ သူကမူ ပုဇြန္ဆီေရာင္ခ်ိန္လြန္ျပီးစ ညီအကုိမသိတသိေလာက္တြင္မွ တစ္ဦးတည္း သစ္ပင္ရိပ္တစ္ေနရာ ခုံပုေလးေပၚတြင္ ထုိင္ျဖစ္တတ္သည္။သူသည္ ဗုဒၶသားေတာ္ျဖစ္သည္။ သုိ႕ေသာ္ (ထုိသုိ႕ေသာ္သည္) သူႏွင့္ ဆာကူးရာတုိ႕သာ နားလည္ႏုိင္သည့္ ဘာသာစကားတစ္မ်ိဳးပင္ ျဖစ္လိမ့္မည္။

မေန႔က ပိန္ပိန္ပုပု ေတာင္ပံကေလးတစ္စုံ လက္ေဆာင္ရသည္။ ဥပါဒါန္မကင္းေသးသည့္ ရဟန္းပ်ိဳအဖုိ႕ ထုိသက္မဲ့ ေတာင္ပံကေလးကား ျမတ္ႏုိးစရာအျပည့္။ မၾကာမီ ထုိပိန္ပိန္ပုပုေလးႏွင့္အတူ ဘူတာရုံေလးဆီ နိစၥဓူဝရေတာ့မည္။

သည္ျမိဳ႕ေလးတြင္ သူ႕အေၾကာင္းကုိ အသိဆုံးသူမွာ ဘူတာရုံေလး ျဖစ္သည္။ ျပီးေတာ့ ဆာကူးရာ..။ တစ္ခါက သည္ေနရာေလးမွာ က်ရွဳံးဖူးသည္။ နားေထာင္မည့္သူမရွိပဲ ကဗ်ာေတြ တရစပ္ရြတ္ခဲ့ဖူးသည္။ ယခု ျပဳံးေနသည္။ စိတ္ရွိလက္ရွိ ျပဳံးေနသည္၊ ဘဝကုိ ဘဝႏွင့္ ေျမွာက္သည့္အခါ ျပဳံးျပဳံးၾကီး က်ရွဳံးျခင္းသည္ အေျဖ…။

ဝတ္မွဳံကူးျပီးေသာ ျမီးတံတုိ ငွက္ကေလးတုိ႔ အိပ္တန္းဝင္ၾကေတာ့မည္။ ကဗ်ာသံကား တုိးလုိက္က်ယ္လုိက္..။ ဘယ္သူမွ မခူးလဲပဲ ေႏြဦးတစ္ခ်ိဳ႕ စိတ္လုိလက္ရပြင့္ခဲ့ၾကျပီ။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်ယ္ရီပင္ရိပ္မွ ပုိ႔မိေသာ ေမတၱာ ေဟာဒီ့ကမၻာေျမ သာယာေစဖုိ႔ပါေလ..။