ရွင္မားရု

ႏိုဝင္ဘာေဆာင္းဦးဆိုေပသည့္ သူမေျခသံက မိေကာင္းဖခင္သားသမီးလုိ ဣေျႏၵၾကီးလြန္းသည္။ ဒီတစ္ေခါက္ သူလာတာ ေစာလိုက္တာကြယ္။ႏွင္းေတြ မုိးထားတဲ့ အိမ္ကေလးေတြ လမ္းေဘးဝဲယာတစ္ေလ်ွာက္ ျငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္လို႔။ သခ်ိၤဳင္းက်ယ္ၾကီးထဲက အုတ္ဂူျဖဴျဖဴေလးေတြႏွင့္ေတာင္ တူေသးေတာ့။

(ခ)

နာရီတာ ညာေတာင္ပံဆီ ဦတည္ပ်ံသန္းေတာ့မည့္ ေနာင္ေတာ္ကုိ လုိက္ပါပုိ႔ေဆာင္ရင္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ ဝတ္ဆင္လာမိကာမွ အေအးက ပုိသထက္ပုိုလာသည္။ ရာသီဥတုဆုိးရြားျပီဆုိ ရထားေတြလည္း ကုိယ့္ဘူတာေလးနဲ႔ကုိယ္ ေကြးခ်င္ရွာမွာပဲ။ အူအဲႏုိဘူတာ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ တုန္ခုိက္ေနေသာ ရဟန္းတစ္ပါး မူရာကာမိ ဟာ့ရုကီရဲ႕ ေနာ္ေဝေတာအုပ္ထဲ ဝင္ရင္း အာပတ္ေျဖျဖစ္သြားသည္။

(ဂ)

"နာဂဆာဝါစန္သည္ တစ္ခုႏွင္တစ္ခု ေျဖာင့္ေျဖာင့္ၾကီး ဆန္႔က်င္ဘက္က်ေသာ အရည္အခ်င္းႏွစ္မ်ိဳးကုိ တစ္ျပိဳင္နက္ပုိင္ဆုိင္ထားသူျဖစ္သည္။ရံဖန္ရံခါ အားက်ရေလာက္ေအာင္ ၾကင္နာသနားတတ္ျပီး ရံဖန္ရံခါတြင္ ေအာ့ႏွလုံးနာေလာက္ေအာင္ ရက္စက္တတ္သူျဖစ္သည္။ သူသည္ အမ်ားအေပၚတြင္ လႊမ္းမုိး ဦးေဆာင္ေနတတ္ျပီး တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ အထီးက်န္တတ္သည့္ ေဝဒနာကုိ ခံစားေနရရွာသည္” (ႏွာ-၆၆)

(ဃ)

ဘယ္ေနရာမဆို အစြန္းႏွစ္ဖက္မွာ ရွိေနတတ္သူဟာ သူမ်ားထက္ ေလဒဏ္မုိးဒဏ္ခံရတတ္ပါသလား။စိတ္ေပါက္ျခင္းႏွင့္ တရားေပါက္ျခင္းဟူေသာ ဆာေလာင္မွဳႏွင့္ ဆာတုိးရီကုိ အခ်ိဳးက်က်ေသာက္သုံးေနတတ္သည့္ သူ႕စိတ္။ အျခားတစ္ပါးေသာ စိတ္က အျခားတစ္ပါးေသာ စိတ္ဆီ ရုပ္ခ်ည္း ပူးကပ္သြားသည့္အခါမ်ိဳးတြင္မူ သူကုိယ္တုိင္ဟာ သူကုိယ္တုိင္မဟုတ္ေတာ့။

(င)

“Death exists, not as a opposite but as a part of life.

ေသျခင္းတရားသည္ ရွင္သန္ျခင္း၏ ဆန္႔က်င္ဘက္မဟုတ္၊ တကယ္ေတာ့ ရွင္သန္ျခင္း၏ အစိတ္အပုိင္းတစ္ခုမွ်ရယ္သာ"

မိေကာင္းဖခင္ႏွင္းေတြလုိ သူ႕စိတ္ကေလး ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴတဲ့တစ္ေန႔၊ ေသျခင္းတရားကုိ ေသျခင္းတရားလုိ႔ပဲ ျမင္ႏုိင္တဲ့တစ္ေန႔ ေက်ာင္းသခၤမ္းတံစက္ျမိတ္က ျဖဴလြလြေလးေတြကုိ တုိ႔ထိေကာင္း တုိ႔ထိမိမယ္ထင္ပါတယ္။